Opowiadanie 7

-Panno Wiliamson  -usłyszałam, gdy szłam korytarzem.

Odwróciłam się. O nie, to Sweet!

-Słucham – powiedziałam oschle.

-Zapraszam do mojego gabinetu..

O nie! Co znowu?!

-Mogę wiedzieć o co chodzi? Sw

-Obawiam się, że dowiesz się, gdy będą wszyscy. Panna Martin, pan Rutter, pan Luwis i oczywiście Edison. Teraz do mojego gabinetu.

Westchnęłam i odeszłam w tym kierunku. Gdy  tylko weszłam zobaczyłam Victora.

-Będziemy mieć kłopoty-  oznajmił wpatrując się we mnie.

Nie odpowiedziałam, tylko uśmiechnęłam się drwiąco.

-Doprawdy? –mruknęłam.

O nie, usłyszał mnie. Kurczę, muszę się nauczyć kontrolować..

Super. Sweety  marudził nam, że nie mamy się wtrącać w sprawy dorosłych i bla, bla ,bla…

Tak w ogóle to wybrałabym się gdzieś. Może jakaś dyskoteka?

-Patricia!

Powtórka z rozrywki – pomyślałam – nie można już przejść korytarzem, żeby cię nie zawołali?

Odwróciłam się po raz kolejny. To Nina.

-Patricia, posłuchaj mnie.

-Słucham.

-Podsłuchałam wczoraj rozmowę Victora i Sweeta – mówiła szybko – wynikało z niej, że mają nowy obiekt poszukiwań: pierścień Skarabeusza..

by Paulinkam6

Chcieliście tajemnic to macie. Wymyśliłam na razie takie coś. Bardzo się cieszę, że ostatnie opowiadanie się wam podobało. Motywujecie mnie!

A do tych, którzy mnie obrażają na czacie: nie robi to na mnie żadnego wrażenia, prócz tego,że mnie śmieszycie.

Następny za 5 komci. Ok?

 

  Sibuna!