Opowiadanie 14

Hej! Mimo kilku komentarzy postanowiłam wstawić opowiadanie. Uprzedzam, że smutne. 



Patricia

Opowiedzieliśmy o tym zdarzeniu całej Sibunie.  Wszyscy byli zszokowani. Zdziwiło mnie jednak zachowanie Niny. Sprawiała wrażenie jakby ją to nie bardzo interesowało.  Eddy też był jakiś dziwny. Dlaczego? Nie mam pojęcia.. Mam nadzieję , że nie przez ten sen.

Następny dzień był taki jak zazwyczaj. Nic konkretnego się nie działo, prócz tego, że wcześniej położyłam się spać. Obudziłam się ok. 23 , bo zachciało mi się pić. Cicho, by nie zbudzić współlokatorek zeszłam na dół.

Gdy przechodziłam obok pokoju Fabiana i Eddy ‘ go usłyszałam jakieś dziwne głosy. Tak jakby ktoś rozmawiał szeptem.  Drzwi były uchylone.

-Po co tu przyszłaś ? – usłyszałam zdenerwowany szept Eddy ‘go.

Znieruchomiałam.

-Nie mogę znieść tego dłużej Eddie.. kochamy się a Patricia.. nie możemy dłużej jej oszukiwać…

Nina!?

Nogi się pode mną ugięły. Runęła na mnie straszna prawda. Ten sen…  to prawda.

Eddie kocha Ninę nie mnie.

Pobiegłam do pokoju.

Osunęłam się na podłogę szlochając. Nagle przy mojej twarzy pojawiła się twarz Piper.

-Co się stało?

Nie mogłam jej powiedzieć prawdy. Jeszcze nie…

- Nic takiego. Idź spać.

Położyłyśmy się do łóżek.

Następnego dnia wstałam i zaczęłam się ubierać. Nie wiedziałam co robić. Jak się uczyć w takim stanie?

Przy śniadaniu nic nie zjadłam. Nagle pojawił się Eddy.

-Usiądź sobie, Patricio – powiedział.

Machinalnie usiadłam. Podeszła do nas reszta w tym Nina. Eddie złapał ją za rękę.

Spojrzałam na nich w wyczekiwaniu. Moje oczy były suche. Dawno przestałam płakać.

- Zaraz powiecie, że wam przykro, prawda? Nie musicie . Wszystko wiem. – powiedziałam sarkastycznie.

Wybiegłam z jadalni. Za mną pobiegli prawie wszyscy. Tylko Nina i Eddy zostali.